PRESENTATION OUTLINE
Ang wika ay sensitibo sa mga paraan ng komunikasyon. Sa iba't ibang kultura at panahon, may mga iba't ibang paraan ng paggamit ng wika, mula sa pagsusulat sa mga bloke ng bato at dahon ng papyrus hanggang sa mga signal tulad ng usok o bayo sa tambol. Ang mga paraan ng komunikasyon ay maaaring kagyat na kontak ng mga kalahok o nagpapahintulot pa ng palugit. Ang pangunahing distinksiyon sa kultura ng Europe ay ang pananalita at pagsusulat.
Bagaman mas maraming oras ang mga tao sa pananalita, ang pagsusulat ang nagkokondisyon sa ating pananaw sa wika. Ang pagsasalita ay natural na natututuhan ngunit ang pagsusulat ay nangangailangan ng pagtuturo at matamang atensyon. Ito rin ang pangunahing komponente ng kurikulum sa eskwelahan. Madaling husgahan ang anumang nakasulat dahil sa kaniyang permanente na kalikasan. Samantalang ang pananalita ay nariyan lang at minsan di napapansin.
Sa kabila nito, ang pagsusulat ay permanente at may iba't ibang yugto ng pagbubuo. Ang interpretasyon din ng mga nakasulat ay maaaring magtagal. Ang mga kalahok sa pagsasalita ay hindi palaging napapansin ang mga patlang at alinlangan na ito, at nakikita nila itong lohikal na bahagi ng paraang ito ng komunikasyon.
May mga pagkakataon rin na nagkakaroon ng mga sangkap ng parehong paraan ng komunikasyon. Ang mga sistema ng komunikasyon tulad ng telepono ay nagpapalabo sa pagitan ng pagsasalita at pagsusulat. Ang paggamit ng mga patlang at marker ng pagkaunawa ay nangyayari sa mga sistema ng komunikasyon tulad ng mga telephone answering machine
Sa kabuuan, may mga pagkakaiba sa gamit ng wika depende sa sitwasyon at may kaakibat na tenor, larangan, at paraan ng komunikasyon. Ang mga ito ay bumubuo ng konsepto ng register sa isang komunidad ng wika.
