EVRENİ KEŞFEDİYORUZ
(Dıscover the universe)

Yaş: 13,799 ± 0,021 milyar yıl
Ortalama yoğunluk: 9,9 x 10−30 g/cm3
İçerik: 4,9% madde; 26,8% karanlık madde; 68,3% karanlık enerji
Kütle: En az 1053 kg
Ortalama sıcaklık: 2,72548 K

Büyük Patlama (İngilizce: Big Bang), evrenin yaklaşık 13,8 milyar yıl önce aşırı yoğun ve sıcak bir noktadan meydana geldiğini savunan evrenin evrimi kuramı ve geniş şekilde kabul gören kozmolojik model.

Evren toz ve gazlar, yıldızlar, gezegenler, galaksiler, karadelikler ve adeta sonsuz boşluğuyla insan hayallerinin ötesinde olağanüstü bir oluşur.

YILDIZLAR DA, EVRENDE VAR OLAN HER ŞEY, HATTA CANLI VARLIKLAR GİBİ TÜRLERE AYRILIRLAR. YILDIZ TÜRLERİ, DOĞUM ANINDAKİ KÜTLESİNDEN TUTUN DA, ÖMÜR SÜRECİNDEKİ DEĞİŞİMLERE KADAR BİRÇOK FAKTÖR TARAFINDAN BELİRLENİR.

Bir yıldızın doğduktan sonra, “sağlıklı bir süreç” yaşadığı ömrünün bir zaman dilimi vardır. Gökbilimciler yıldızların bu dengeli ve sağlıklı ömür bölümünü “anakol evresi” olarak nitelerler. Bu süreç içerisinde yıldız, çekirdeğindeki çok yoğun maddenin büyük bir kısmını oluşturan hidrojeni helyuma çevirerek enerji üretir.

Nebula ya da bulutsu uzayda bulunan ve geniş alanlara yayılmış olan gazlar, toz, Hidrojen, helyum ve diğer iyonize gazlardan oluşan bulutsu yapı. Eskiden galaksileri de kapsayacak şekilde yaygın gök cisimlerine verilen isim iken, astronominin ilerlemesi ile galaksi ile nebula farklı anlamlarda kullanılır olmaya başlamışlardır. Yıldızlar arasında bulunan boşluklarda yer alan ve yıldızların yaydıkları ışık enerjisi ile görünür hale gelen yoğun gaz ve toz bulutları, galaksilerin temel bileşenlerindendir.

Bir Nebula oluşmadan önce bir yıldızdır. Bu yıldız büyüdükten sonra ya beyaz cüce ya nötron yıldızı ya da bir karadelik olur. Fakat bütün yıldızlar bunlardan biri olmadan önce kırmızı süperdev haline gelir. Bu yıldızlar çok büyük oldukları için içten gelen basınç ve yüksek (100.000.000 °C) sıcaklığın etkisiyle uzay boşluğuna gaz salarlar.
Bu gaz püskürmeleri oldukça büyük ve hızlıdır. Daha sonraları bu gazlar yakınlaşarak bir gaz bulutu oluştururlar. Bu gaz bulutunun sıcaklığı 15.000 °C den fazladır. Bu sıcaklık ve çeşitli basınçlar oradaki gazlar (Hidrojen) ile birleşerek füzyon reaksiyonu başlatırlar. Bu füzyon reaksiyonu yeni bir yıldızın ilk temelleridir. Daha sonra o minik yıldızlar büyür ve anakol yıldızına dönüştüğü zaman ana yıldız kadar olmasa da gaz püskürtmesi yaparlar. Bu arada ana yıldız kahverengi veya beyaz cüce olup ömrünü demir ve karbon yığını olarak tamamlamıştır.

Görelilik kavramının kurucusu Albert Einstein, 1916'da kara deliklerin varlığından bahsetmiş.
Yıldız kaynaklı kara delikler, devasa kütleli kara delikler ve orta seviye kara delikler olmak üzere üç tür kara delik varmış. Şimdi biraz detaylarına bakalım:
1. Yıldız Kaynaklı Kara Delikler
Ömrünün sonuna gelen yıldızlar kendi kendini yok edermiş. Bunu yapan küçük yıldızlarken büyükleri yıldız kaynaklı kara delik olarak varlığına devam edermiş. Yıldızların çökmesiyle oluşan bu kara delik çeşidi çok yoğun olur ve yakın galaksilerden çektikleri toz ve gaz ile büyümeye devam ederlermiş.

2. Devasa Kütleli Kara Delikler
Güneşin milyarlarca katı büyüklüğünde olan bu kara delik çeşidi üç farklı şekilde oluşurmuş. Galaksilerin merkezinde yer alır ve boyutunu büyütecek her şeyi çekip devasa hale gelirmiş. Bir diğer oluşma yolu ise binlerce kara deliğin birleşmesiyle büyümekmiş. 3. oluşma şekli ise büyük gaz bulutları ve bir grup yıldızın birleşip beraber çökmesiyle oluşmalarıymış.
3. Orta Seviye Kara Delikler
Yıldız kümelerinin içerisinde yer alan yıldızların topluca çarpışmasıyla oluşan kara delik türüymüş.

Galaksi veya gökada, kütleçekimi kuvvetiyle birbirine bağlı yıldızlar, yıldızlararası gaz, toz ve plazmanın meydana getirdiği yıldızlararası madde ve şimdilik pek anlaşılamamış karanlık maddeden oluşan sistemdir.

Galaksi adının kökeni eski Yunanca’daki, bizim galaksimizi belirtmek üzere kullanılan “sütlü, süt gibi, sütsü” anlamlarına gelen galaxias (γαλαξίας) sözcüğü ya da "süt dairesi" anlamındaki kyklos galaktikos (κύκλος γαλακτίκος) terimidir. Bu terim ve dolayısıyla Batı kültüründe Samanyolu için kullanılan Milky Way ("Süt Yolu") terimi eski Yunan mitolojisindeki bir mitosdan kaynaklanır.

Tarihsel olarak galaksiler gözle görülen şekillerine göre sınıflanmışlardır. Bu sınıflamada sık karşılaşılan biçimlerden biri, ışık profili elips şekilli olan eliptik galaksidir.Sarmal galaksiler, tozlu ve kıvrımlı kolları olan disk şekilli yapılardır.

Düzensiz ya da olağan dışı biçimli galaksiler ise "tuhaf galaksiler" olarak bilinir ve tipik olarak, komşu galaksilerin kütleçekimine bağlı biçim bozulmasıyla oluşurlar. Birbirlerine yakın galaksilerin arasındaki bu tür etkileşimlerle söz konusu galaksiler birleşebileceği gibi, yıldız oluşumu olaylarında "patlama" diye adlandırılabilecek ölçüde fazla artışların tetiklenmesiyle yıldız patlama galaksileri (İng., starburst galaxy) de gelişebilir.Ayrıca, düzenli bir yapıya sahip olmayan küçük galaksilerden de düzensiz galaksiler olarak bahsedilebilir.

Gözlemlenebilir Evren'deki milyarlarca gök adadan sadece bir tanesidir. 23 Ekim 2015 Cuma günü Ruhr-Universität Bochum üyesi Alman astronomlar tarafından 46 milyar piksellik "855.000X54.000" çözünürlükte Samanyolu galaksisi haritası yayınlanmıştır.

Samanyolu'nun şekli hakkındaki yaygın görüş, onun bir çubuklu sarmal galaksi olduğu yönündedir.Merkezdeki çubuk şeklindeki yıldız yoğunlaşmasının iki ucundan logaritmik spiral şeklinde uzayan iki ana kol ve yardımcı kollar, galaksinin şeklini oluşturur.Bu görüş ilk olarak 1990'larda gündeme gelmiş,2005 yılında Spitzer Uzay Teleskobu'ndan alınan bilgilerle kuvvetlendirilmiştir.

Güneş Sistemi; Güneş, dört Yer benzeri iç gezegen, küçük, kaya ve metal içerikli asteroitlerden oluşan bir asteroit kuşağı, dört dev dış gezegen ve Kuiper kuşağı denen buzsu cisimlerden oluşan ikinci bir kuşaktan ibarettir. Kuiper kuşağının ötesinde ise seyrek disk, gündurgun (İngilizce: heliopause) ve en son olarak da varsayımsal Oort bulutu bulunur

Güneş Sistemi'nin asıl bileşeni sistemin bilinen kütlesinin % 99,86'sını oluşturan ve çekim kuvveti ile sistemi bir arada tutan anakolda yer alan G2V tipi bir sarı cüce olan Güneş'tir.Sistemin kalan kütlesinin % 90'ından fazlasını da Güneş'in etrafında dolanan en büyük iki gök cismi olan Jüpiter ve Satürn oluşturur.

Güneş etrafında dolanan büyük gök cisimlerinin çoğu Dünya'nın yörüngesinin tutulum adı verilen düzleminde bulunur. Gezegenler tutuluma çok yakın bulunurken kuyruklu yıldızlar ve Kuiper kuşağı gök cisimleri tutulum çemberi ile büyük açılar yapar.

Yaklaşık 88 Dünya gününe eşit yörünge süresi ile Güneş Sistemi'ndeki diğer gezegenlerden daha hızlıdır. Dünya'dan bakıldığında, kendi yörüngesi etrafında 116 günde hareket ettiği görünür. Bilinen hiç doğal uydusu yoktur.

Güneşe uzaklığı: 57.910.000 km
Yer çekimi: 3,7 m/sn²
Yüzölçümü: 74.800.000 km²
Yörünge süresi: 88 gün
Yaşı: 4,503E9 yıl
Kütle: 3,285E23 kg (0,055 M⊕)

Güneşe uzaklık bakımından ikinci sırada olmasına rağmen en sıcak gezegen olmasının nedeni de atmosferinin gelen güneş ışınlarının dışarı çıkmasına izin vermemesidir.

Yüzölçümü: 460.200.000 km²
Güneşe uzaklığı: 108.200.000 km
Yer çekimi: 8,87 m/sn²
Mutlak büyüklük: -4,47
Yaşı: 4,503E9 yaşında
Koordinatlar: SA 14s 0d 2sn | Yük. -10° 21′ 25″

Dünya, Yer veya Yerküre, Güneş Sistemi'nde Güneş'e en yakın üçüncü gezegen olup şu an için üzerinde yaşam ve sıvı su barındırdığı bilinen tek astronomik cisimdir. Radyometrik tarihleme ve diğer kanıtlara göre 4,5 milyar yıldan fazla süre önce oluşmuştur. Dünya'nın yerçekimi, uzaydaki diğer nesnelerle, özellikle Güneş'le ve tek doğal uydusu Ay'la etkileşime girer. Dünya'nın Güneş'in etrafındaki yörüngesi, 365,256 güneş gün, yani bir yıldız yılı sürer. Bu süre içerisinde Dünya, kendi ekseni etrafında 366,265 kez döner.

İnce bir atmosferi olan Mars gerek Ay'daki gibi meteor kraterlerini, gerekse Dünya'daki gibi volkan, vadi, çöl ve kutup bölgelerini içeren çehresiyle bir yerbenzeri gezegendir. Ayrıca dönme periyodu ve mevsim dönemleri Dünya’nınkine çok benzer. 2 adet uydusu bulunmaktadır.

Jüpiter, Güneş Sistemi'nin en büyük gezegeni. Güneş'ten uzaklığa göre beşinci sırada yer alır. Adını Roma mitolojisindeki tanrıların en büyüğü olan Jüpiter'den alır. Büyük ölçüde hidrojen ve helyumdan oluşmakta ve gaz devi sınıfına girmektedir.

Yüzölçümü: 6,142E10 km²
Güneşe uzaklığı: 778.500.000 km
Yaşı: 4,503E9 yıl
Yörünge süresi: 12 yıl
Yer çekimi: 24,79 m/sn²

Satürn Güneş Sisteminin Güneş'e yakınlık sırasına göre 6. gezegenidir. Büyüklük açısından Jüpiter'den sonra ikinci sırada gelir. Adını Yunan mitolojisindeki Kronos'tan alır. Çıplak gözle izlenebilen 5 gezegenden biri olarak eski çağlardan beri insanoğlunun dikkatini çekmiştir.

Güneşe uzaklığı: 1,434E9 km
Yüzölçümü: 4,27E10 km²
Yaşı: 4,503E9 yaşında
Yörünge süresi: 29 yaşında
Yer çekimi: 10,44 m/sn²

Uranüs Güneş Sisteminin Güneş'den uzaklık sıralamasına göre 7. gezegenidir. Çap açısından Jüpiter ve Satürn'den sonra üçüncü, kütle açısından bu iki gezegen ve Neptün'ün ardından dördüncü sırada gelir. Adını Yunan mitolojisi'ndeki gökyüzü tanrısı Uranos'tan alır. 1781 yılında William Herschel tarafından bulunmuştur.

Gezegenin bulunuşu: William Herschel; 1781
Yörünge eğikliği: 0,77o
Eksen eğikliği: 97,77o
Ekvator çapı (1 bar düzeyinde): 51.118 km. (4,01 x Yer)
Etkin sıcaklık: 58 K

Neptün, Güneş Sistemi'nin sekizinci, Güneş'e en uzak ve katı yüzeyi bulunmayan gezegendir. Gaz gezegenler sınıfında yer alan Neptün, Jupiter ve Satürn'e kıyasla farklı yapısından ötürü "buz devi" olarak da sınıflandırılır. Güneş sisteminin Uranüs ile beraber en soğuk iki gezegeninden biridir.

Güneşe uzaklığı: 4,495E9 km
Yüzölçümü: 7,618E9 km²
Yaşı: 4,503E9 yaşında
Yörünge süresi: 165 yaşında